Ji, che so' fanés…
vagh al Parco
dai psarés!
Vegh l'urisớnt
da Gabicce mont,
fagh shoppingh
a Catolica
e me god
le gran bel funtân!
Vagh al bosch
a le Cesàn,
vagh al Furlo
o al mont Petran!
… Vagh insoma
distant da Fan
a cercà pac
e serenità
che ji en riesch
ma chi a truvà!
Fortuna che prest
c'avrò l'eruplàn!
Pudrò gi dacsì
anca più luntàn
da sta cità
“bandiera blu”
che ma me m'ufènd
e che ji en supòrt più!
… En me c'artrôv,
en el so du ho da gi!
So' ansiàn e incasàt;
en me sent “rispetât”.
En c'ho ‘n cenc de Parco,
en c'ho più manca ‘l fium;
invéc c'ho… “l'aeroporto”
ch'me fa ‘ni sol “i fum”!
En parlàn pu d'i fioj!
Per “regàl”, sai cu i fan?
I màndne a giucà…
propi ‘n mès ai “malann”.
I regàlne… la strada!
“Bèla”, “grand”, la Statàl!
I fan “gôda” le polveri!
Cum idea en c'è mal.
En in tanti ‘sti fiôj
che, “sa ‘n'ansciata per un”
… fan sparì tut le polveri
sensa ‘l mal de nisciun.
Ansi… Fan ce guadagna!
Dal giorne dop i fanés
del “bulìn blu”
rispàrmien anca le spes!
Federico Pizzicara